Blog Mantelzorgmakelaar Petra

Ze gaan allemaal op vakantie.
De buren, de collega’s, de huisarts. De fysio is er even niet, de ergo is met verlof, de huishoudelijke hulp komt pas over twee weken weer, en zelfs de bakker op de hoek heeft zijn luiken dicht.
Vrienden zijn op reis, bekenden zijn onbereikbaar, de sportclubs gesloten. De scholen zijn leeggelopen, de camping zit vol, en het lijkt alsof iedereen om je heen onderweg is naar ontspanning, naar rust.

En jij?

Zomerse foto’s stromen binnen, van mensen met hun voeten in zee, lachend op fietsen in de bergen, kinderen met zonnehoedjes en smeltende ijsjes in hun hand, verhalen vol zon en vrijheid vullen je scherm en lijken bijna uit een andere wereld te komen.

En jij?

Jij print een machtiging uit, belt achter zorgmateriaal aan, probeert het rolstoelbusje op tijd geregeld te krijgen, terwijl je ondertussen de boel draaiende houdt, schakelt, zorgt, aanpast, bijstuurt, elke dag opnieuw — zomer of niet.

Misschien dacht je van tevoren nog: ach, het valt wel mee deze weken, ik red me wel, zoals altijd, en dat dacht je niet alleen – want velen beginnen de zomer met datzelfde vertrouwen, tot het moment komt dat de vervangende wijkverpleegkundige niet belt, de dagbesteding opeens tijdelijk gesloten is vanwege de vakantieperiode, of je op vrijdagavond beseft dat je het weekend ingaat zonder enig vangnet, zonder iemand die meedenkt, overneemt of gewoon vraagt hoe het eigenlijk met jóu gaat.

En ja, de zon schijnt, en dat helpt een beetje, het licht is vriendelijk, de lucht zacht, maar zelfs in 27 graden kun je je knap alleen voelen, vooral als het contrast tussen jouw dagen en die van anderen steeds zichtbaarder wordt.

En toch mag het — even een adempauze, een paar uur, een dag, een weekend of misschien wel een hele week waarin iemand anders jouw rol tijdelijk overneemt. Niet omdat jij tekortschiet of iets laat vallen, maar simpelweg omdat je mens bent. Met een eigen lichaam, een eigen hartslag, een grens die je te vaak overschrijdt omdat je denkt dat het moet.

Vaak is er meer mogelijk dan je denkt.  Al voelt het in de drukte soms onbereikbaar. Misschien is er iemand in je omgeving die het een paar uurtjes van je over wil nemen. Of een vrijwilliger die beschikbaar is. Of een vertrouwde hulpverlener die even thuiskomt en zegt: “Laat het maar even aan mij over.”

Misschien is er een logeerplek waar je naaste terechtkan voor een paar dagen. Of dagopvang die nét die ruimte schept waarin jij je schouders kunt laten zakken. Iemand die helpt in de nacht. Of met het eten. Of gewoon met zijn aanwezigheid — zodat jij even níét degene hoeft te zijn die alles draagt.

Het heet respijtzorg. Vervangende zorg.

Een stukje vrijheid, een beetje licht, en vooral, ruimte voor jou.

Respijtzorg betekent tijdelijke overname van jouw zorgtaken — zodat jij kunt opladen. Dat kan een dagdeel zijn of een hele week. Thuis of buitenshuis. Door iemand uit je omgeving, een vrijwilliger, of een professionele zorgverlener.
Er zijn veel vormen mogelijk: dagopvang, logeerzorg, nachtvervanging, hulp aan huis via een PGB of ondersteuning vanuit de Wmo of Wlz.

Soms zijn er vergoedingen beschikbaar via de gemeente, het zorgkantoor of je zorgverzekeraar. Wat bij jou past, hangt af van je situatie. Maar je hoeft het niet alleen uit te zoeken. Ik kijk met je mee.

Wil je meer weten over respijtzorg – over wat er mogelijk is, wat past bij jullie situatie, wat vergoed wordt of waar je kunt beginnen? Dan kijk ik graag met je mee.

Ook jij mag zomer hebben.

Ik ben er voor mantelzorgers in Oosterhout, Dongen en de wijde omgeving die zoeken naar lucht, rust of overzicht – juist nu.

Mantelzorgmakelaar Petra